سرّ موفقیت امام خمینی و تفاوت جوهری او و انبیاء با دیگر علما در بیان شاگرد عظیم او؛
آیت الله جوادی آملی: فرق امام خمینی(ره) و دیگران نیز همین بود؛ امام قائد بود دیگران سائق بودند؛ دیگران می‌گفتند بروید امام می‌گفت بیایید.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی رهیاب، پیرامون شخصیت الهی و عظیم آیت الله العظمی امام سید روح الله موسوی خمینی، آنچه بسیار پرسیده شده و جواب داده شده، تفاوتی است که میان او و سایر هم طرازان و معاصران و یا حتی علمای قیام نموده دوران های مختلف است.
ذهن همه پرسش گران به دنبال تفاوتی می گردد که موجب قدرت تسخیر قلوب و نفوذ کلمه ی او در جان و فکر مردم شده و انفاسش را قیام پرور و قهرمان ساز ساخته است؛ به راستی چه سری در وجود خمینی کبیر بود که هنوز مرد و زن آزاده از هر کرانه ی عالم به شوق جهاد در سبیل او، گوهر جان را هدیه ی جانان می کنند؟
به عقیده نگارنده، دو نکته ظریف و عظیم بیان شده در کلمات آیت الله جوادی آملی شاگرد بزرگوار امام راحل، نقطه تمایز او با دیگران است.
نوحه ی خمینی از سوز درون بود نه ساز بی غصه
آیت الله جوادی آملی در تشبیهی که از مثلی عربی گرفته شده است، آتش درونی و صاحب عزا بودن حقیقی خمینی را علت مهمی از اثرگذاری کلام و نفوذ نفس او می‌داند و می گوید:
« از این کسی که عِقد الفرید نوشته، سؤال کردند که چرا حرف دیگران اثر ندارد ولی حرف فلان روحانی اثر دارد؟ گفت: «لیست النائحة المستأجرة کالثّکلی»[۱] فرمود پسر! دیدی ـ خدای ناکرده ـ اگر مادری فرزندش را از دست بدهد، زن‌ها جمع می‌شوند و مویه می‌کنند، یک زنِ نائحه‌ای را هم می‌آورند که بخواند و آنها بگریند. آن زن نائحه برای اجرت نوحه می‌خواند؛ اما آن «ثَکلی»؛ یعنی مادر داغدیده، همین که دهن باز کرد همه گریه می‌کنند. فرمود: «لیست النّائحة المستأجرة کالثّکلی».
دیگران «نائحة» مستأجره‌اند و امام «ثکلی» است. او داغِ دین داشت! چون داغ دین داشت، حرفش اثر داشت. وگرنه حرف همان حرف بود. آن نوائح سوزناک‌تر و آهنگین‌تر می‌خواندند؛ اما همین که مادر داغدیده دهن باز می‌کرد همه فریاد می‌کشیدند. فرمود فلان روحانی داغ دارد «لیست النّائحة المستأجرة کالثّکلی».
همان روز و روزگار به خدمت یکی از مراجع علمی آن روز رفتم، دیدم این بحار رحلی مرحوم مجلسی(رضوان الله علیه) باز است و بحث تقیّه را دارد مطالعه می‌کند. آن امام فریاد می‌زند «بلغ ما بلغ»! او دارد بحث تقیّه را مطالعه می‌کند؛ خیلی فرق است!»
سرّ موفقیت #امام_خمینی و تفاوت جوهری او و انبیاء با دیگر علما
علامه جوادی آملی در بیان دیگری روش و منش دعوت امت توسط امام راحل را خصیصه دیگر او می داند و ذکر می کند:
«ما دو دعوت داریم؛
۱. یک دعوت این است که کسی یک جا می‌نشیند و به مردم می‌گوید بروید؛
این صدا با فطرت مردم سازگار نیست به همین خاطر مردم آن را قبول نمی‌کنند.
۲. یک دعوت این است که به مردم گفته شود «مردم من رفتم شما هم بیایید»؛
این صداست که با فطرت مردم آشنا و مردم به دنبالش راه می‌افتند.
فرق امام خمینی(ره) و دیگران نیز همین بود؛
امام قائد بود دیگران سائق بودند؛
دیگران می‌گفتند بروید امام می‌گفت بیایید.
سر موفقیت امام این بود که قائد و پیشرو بود نه سائق.
انبیاء نیز اینطورند. ( بیانات در تفسیر آیات ۲۰ تا ۲۷ سوره مبارکه یاسین)
آری! آن فریاد بیایید که از نائره ی جان باشد لاجرم جان ها را بیدار و غافلان را هشیار خواهد کرد و واضح است ناله ی مردی که خود از درد دین فریاد می کشد، کاخ نخوت جان‌های به شام آلوده را فرو می ریزد و این است سر خمینی!
انتهای پیام/
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
لینک کوتاه:
نظر شما
