امینه مجدی عرب در گفتگو با خبرنگار شبکه اطّلاع‌رسانی «رهیاب»؛ اظهار کرد: در سکوتی تلخ، جمعیت کشور به سوی پیری می‌رود. هشدارها دیگر رنگ هشدار ندارند؛ به فریادهای خاموش می‌مانند. آمارهایی که هرازگاهی از زبان مسئولان شنیده می‌شود، تنها اعداد نیستند؛ پژواکی‌اند از جان‌هایی که هیچ‌گاه فرصت زندگی نمی‌یابند. فاجعه‌ای تدریجی که نه با انفجار، بلکه با خاموشیِ نفس‌های نیامده، کشور را در حصار بحران فرو می‌برد.

وی افزود: طبق گفته‌های رئیس مرکز جوانی جمعیت وزارت بهداشت، روزانه حداقل هزار جنین در این سرزمین سقط می‌شود. تنها ۱۰ مورد از آن‌ها قانونی‌ست. ۹۹۰ جنین، هر روز، در سکوت و بی‌نام، از حق حیات محروم می‌شوند. عددی که در پایان سال، به رقمی حیرت‌انگیز تبدیل می‌شود، بیش از ۳۶۱ هزار سقط غیرقانونی. یعنی یک‌سوم تولدهای ممکن، هرگز رنگ دنیا را نمی‌بینند.

کارشناس ارشد جامعه شناسی گفت: در این ارقام، فریادی خفته است. فریادی برای آینده‌ای که خاموش می‌شود پیش از آن‌که آغاز شود. روند سقط جنین در دهه گذشته، افزایشی بوده، اما آمار دقیق، یافت نمی‌شود. این تصمیم اغلب در پستوهای خانه‌ها و به شکل زیرزمینی گرفته می‌شود؛ جایی که نظارت پزشکی نیست، مسئولیتی وجود ندارد، و خطاهای جبران‌ناپذیر فراوان‌اند.

مجدی عرب بیان کرد: پشت هر سقط، روایتی هست. نه همیشه روایت یک بیماری یا خطر پزشکی؛ بلکه گاهی تنها یک «نه» آرام به مادری. نه به فرزندی که هنوز چیزی نگفته. نخواستن فرزند بیشتر، شرایط اقتصادی، و نامناسب بودن زمان بارداری، سه ضلع این مثلث تلخ‌اند. ۴۰ درصد سقط‌ها ناشی از بی‌میلی به فرزند بیشتر است؛ اثری دیرپا از سال‌های گذشته که شعارهای کاهش جمعیت در ذهن‌ها کاشت. ۲۱ درصد به وضعیت معیشتی بازمی‌گردد، و ۲۰ درصد، به زمانی که برای آمدن نوزاد «درست» نیست.

وی افزود: آمار نشان می‌دهد که سقط فقط مختص خانواده‌های پرجمعیت نیست. ۲۰ درصد سقط‌ها در بارداری فرزند اول اتفاق می‌افتد. ۲۴/۹ درصد در دومین، ۲۸/۳ درصد در سومین، و همچنان ادامه دارد تا فرزند ششم و بیشتر. این‌ها جان‌هایی هستند که اگر بودند، می‌توانستند فردا را بسازند؛ می‌توانستند نیروی انسانی فردای وطن باشند، اما اکنون، تنها عددی در آمارند.

کارشناس ارشد جامعه شناسی گفت: در پس این تصمیم‌ها، یک باور عمومی نادرست نهفته است. بسیاری گمان می‌کنند جنین پیش از سه ماهگی، روح ندارد. اما آموزه‌های دینی چیز دیگری می‌گویند. در نگاه اسلام، حرمت سقط جنین، از همان آغاز استقرار نطفه در رحم آغاز می‌شود. هیچ تفاوتی در این حکم بین فقهای شیعه و سنی نیست. آیات روشنی در قرآن بر حرمت قتل نفس تاکید دارند؛ از جمله آیات ۹۳ سوره نساء، ۲۳ مائده، ۱۵۱ انعام و ۶۸ فرقان. و در آیاتی مانند ۱۵۱ سوره انعام و ۳۱ سوره اسراء، نهی آشکار از کشتن فرزندان آمده است.

وی عنوان کرد: در فقه شیعه، حتی پیش از دمیده شدن روح، سقط جنین حرام شمرده می‌شود. دیه‌هایی که برای سقط در مراحل مختلف جنینی تعیین شده‌اند، گویای جایگاه والای جان انسان‌اند. برخی فقها سقط پیش از دمیده شدن روح را نیز مصداق قتل نفس و جنایت می‌دانند؛ حکمی که در مواردی حتی قصاص را به دنبال دارد.

مجدی عرب با اشاره به باور نادرست در خصوص سقط گفت: در این میان، کم‌کاری فرهنگی به چشم می‌خورد. این باور نادرست که «سقط تا قبل از چهارماهگی اشکال ندارد»، به‌خاطر نبود آموزش صحیح و روشنگری‌های مذهبی به عرفی غلط تبدیل شده است. در این میدان، حوزه‌های علمیه می‌توانند نقشی کلیدی ایفا کنند. با حضور فعال در مراکز تازه‌تأسیسی چون «نَفَس»، می‌توانند نور آگاهی را در تاریکی تردیدها بتابانند.

وی افزود: اما ماجرا تنها به جنین ختم نمی‌شود. مادر نیز بی‌زخم نمی‌ماند. جسم و جان او، قربانی خاموش این تصمیم‌اند. سقط‌های غیرایمن می‌توانند با عوارضی سنگین همراه باشند: سقط ناقص، عفونت، آسیب به رحم، چسبندگی دیواره‌های داخلی، خونریزی‌های شدید، و گاه ناباروری دائمی. روان مادر نیز زخمی پنهان برمی‌دارد؛ افسردگی، بی‌ثباتی خلق، از دست دادن تمرکز، و احساس گناهی که سال‌ها او را رها نمی‌کند.

مجدی عرب در خصوص هزینه‌های سقط جنین کفت: ناباروری پس از سقط، هزینه‌ای مضاعف به خانواده و حاکمیت تحمیل می‌کند. هزینه‌های درمان، نارضایتی، و رنج روانی، همه پیامدهای تصمیمی‌ هستند که شاید می‌شد با آگاهی و حمایت، جلویش را گرفت.

وی بیان کرد: در میان تمام مشوق‌ها برای فرزندآوری – وام، تسهیلات، تبلیغ خانواده‌های پرجمعیت – شاید جایی برای تأمل بیشتر بر مسئله سقط جنین وجود دارد. گاه، یک قدم در راه آگاه‌سازی، تأثیری ماندگارتر از هزار مشوق دارد. اگر سقط کمتر شود، جان‌های بیشتری متولد خواهند شد. فرزندانی که نه‌تنها آینده خانواده، بلکه آینده سرزمین را تأمین می‌کنند.

انتهای خبر/