درگذشته که خبری از موبایل و تبلت نبود و استفاده از اینترنت اصلاً رایج نبود، بچه‌ها «قایم‌باشک، هفت‌سنگ، فوتبال و نهایتاً اسم و فامیل منچ» و بازی‌های دیگر بومی محلی انجام می‌دادند. 

این بازی‌ها هم هوش و ذکاوت را درگیر می‌کرد هم باتوجه‌به فعالیت جسمی که انجام می‌دادند نوعی ورزش نیز حساب می‌شد. 

از دیگر مزایای بازی‌های گذشته دوستی و همدلی بین بچه‌ها بیشتر می‌شد، ازآنجایی‌که این بازی‌ها به‌صورت چندنفره برگزار می‌شود، بنابراین کودک اجتماعی و با روانی سالم‌تر رشد می‌کرد. اما بازی‌های گوشی بیشتر تک‌نفره و کودک به‌مرور منزوی‌تر می‌شود، همچنین در گذر زمان به‌خاطر حضور مداوم در فضای مجازی برای پیداکردن دوست و برقراری ارتباط با مشکل برمی‌خورد. 

متأسفانه خانواده‌ها از سنین پایین با در اختیار گذاشتن گوشی و تبلت به کودکان آنها را وابسته به فضای مجازی به‌طوری‌که ترک این عادت بد در آینده از آنها برای خانواده بسیار سخت خواهد بود. 

به‌طوری‌که خانواده‌ها برای پس‌گرفتن گوشی و تبلت از کودک با پرخاشگری و گریه شدید آنها مواجه خواهند شد، اینها نمونه از ضررهای گوشی و تبلت است که باعث می‌شود کودک پرخاشگر و منزوی شود.

خانواده‌ها با برنامه‌ریزی که در اختیار کودک برای استفاده از گوشی می‌گذارند می‌توانند استفاده بیش از حد آن‌ها را از گوشی کم کنند. همچنین با وقت‌گذاشتن برای کودکان و مشارکت در بازی‌های که به‌دوراز گوشی باشند، می‌توانند علاوه بر گذراندن اوقات شاد در کنار خانواده و داشتن خانواده سالم در کنار هم کودکان را از وابستگی به گوشی دور کنند

انتهای خبر/