به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «رهیاب»؛ شهید «علی کریمی‌پور» یکم مهر ۱۳۴۷، در روستای قلعه علی‌خانی از توابع شهرستان شوش دیده به جهان گشود. پدرش غلام، کشاورزی می‌کرد و مادرش طاوس نام داشت. دانش‌آموز سوم راهنمایی بود. به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. سرانجام در بهمن‌ماه ۱۳۶۱ در عملیات والفجر مقدماتی در منطقه شیب نیسان به دست صدامیان کافر به شهادت رسید.

متن وصیت‌نامه شهید «علی کریمی‌پور»؛ 

بسم ﷲ الرحمن الرحیم

اگر بمیرید یا کشـته شـوید «غم ندارید» که به رحمت ایزدی پیوسته و بی‌سویی خدا محشور خواهید شد. (آل‌عمران/آیه ۱۵۸)

خدمت به اسلام با شهادت

وصیتم به خانواده‌ام را نمی‌دانم چطور شـروع کنم؛ با چه رویی من که هنوز نه برای شـما و نه برای اسـلام هیچ کاری نکرده‌ام؛ ولی امیدوارم شـهادتم باعث یک خدمت به شـما پدرجان بشود. پدرعزیزم اگر من شهید شدم، هیچ ناراحت نشو. می‌دانم برای شما فرزند خوبی نبودم و هیچ خوبی در برابر شما که من را تا اینجا رسانده‌ای نکردم، اما شما با فرستادن من به جبهه و با تحویل‌دادن من به جامعه اسلامی، دین خود را به اسلام و مسلمین ادا کردی و با این کار بهشت را برای خود خریدی. اگر شـما من را قربانی اسـلام کردید، هنوز کاری نکرده‌ای، تازه باید تمام برادرانم را فدای اسلام کنی.

احکام اسلام را بیاموزید

برادرجان عبدالکریم و پدر جان! باید برادران کوچکم را طوری مذهبی بارآورید که از سنین پایین نماز و احکام اسلامی را یاد بگیرند. عزیزانم می‌خواهم که بیشتر در نماز و دعاها و نمازجمعه‌ها شرکت کنید، چون به قول امام جنگ ما برای نماز است.

امام را تنها نگذارید

و وصیتم به امت شهیدپرور و همیشه ً بزگوارمان این است که بیشتر در این نمازجمعه‌ها و نماز وحدت‌ها و دعاها شرکت کنند و دعای همیشگی‌شان یعنـی: «خدایا! خدایا! تا انقلاب مهدی، خمینی را نگهـدار» را فراموش نکنند و هرگز امام را تنها نگذارند.

فرزندانتان را اسلامی تربیت کنید

خویشان، دوستان و برادران! اگر بدی از من دیده‌اید، به بزرگی خودتان مرا ببخشید. خواهرانم و عموهایم! اگر من در برابر خوبی‌هایی که شما به من کردید، هیچ خوبی نکرده‌ام مرا ببخشـید. بچه‌هایتان را خوب تربیت کنید، بخصوص دخترها را طوری مذهبی بار بیاورید که در کوچکی حجاب اسلامی داشته باشد.

راه شهدا را ادامه دهید

وصیتم به دانش‌آموزان گرامی و هم‌کلاسی‌هایم این اسـت که بیشـتر کارهایشان دررابطه‌با جبهه باشد. هم‌کلاسی عزیز هر موقع که لازم بود به جبهه بروی به جبهه برو و هر موقع لازم نبود در مدرسه با قلم خود، بافرهنگ اسلامی خود با آمریکا و نوکرانش مبارزه کن. اگر شما از اسراف یک مداد پرهیز کنید، بزرگ‌ترین کمک را به جنگ کرده‌اید. از شما دانش‌آموزان عزیز می‌خواهم که راه شهدا را ادامه دهید و از خانواده شهدا دیدار و دلجویی کنید و بیشتر در این دعاها و نمازهای جماعت شرکت کنید.
 

علی کریمی‌پور
 
 انتهای خبر/