به گزارش شبکه اطلاع رسانی«رهیاب»؛ به نقل از راه دانا، عرفان گنجی دانشجوی مخترع اردبیلی، در راستای پیشرفت خود اظهار داشت: از بچگی علاقه زیادی به ساخت وسایل داشتم و در هر حوزه‌ای که می‌توانستم، چیزی بسازم، وارد می‌شدم و می‌ساختم. این علاقه ادامه داشت تا وارد دانشگاه شدم. اواخر ترم اول دانشگاه بودم که کرونا آغاز شد و به طوری که از ترم دو دانشگاه به بعد، ما مجازی شدیم.

وی با اشاره به اینکه در دوران کرونا، خبرهای زیادی درباره کمبود دستگاه‌های اکسیژن مطرح می‌شد که مشکلاتی را برای مردم به وجود آورده بود. در این موقعیت، که دنیایی پر از خبرهای مربوط به دستگاه‌های اکسیژن، کپسول‌های اکسیژن و بیماری کرونا بود، تصمیم گرفتم که کمی بیشتر درباره این دستگاه‌ها مطالعه کنم.

وی بیان کرد: به دلیل ارتباط این موضوع با رشته‌ام، یعنی مهندسی پزشکی، برایم جذاب بود که در این زمینه تحقیق کنم. بعد از تحقیقاتم، به این نتیجه رسیدم که می‌توان دستگاه‌های اکسیژن سازی را به طوری طراحی کرد که در ماشین‌ها و آمبولانس‌ها قرار گیرد. زیرا در حال حاضر، دستگاه‌های اکسیژن سازی معمولاً برای استفاده در خانه و بیمارستان طراحی شده‌اند و امکان استفاده از آنها در آمبولانس‌ها وجود ندارد.

این دانشجوی مخترع ادامه داد: آمبولانس‌ها برای تأمین نیاز به اکسیژن، از کپسول‌های اکسیژن استفاده می‌کنند که این ممکن است با خطراتی همراه باشد، مثل اتمام زودتر کپسول در صورت طولانی شدن مسافت یا زمان سفر، و یا حتی خطر ایجاد حریق به دلیل آغشتگی کپسول به هر نوع روغن و ... ولی دستگاه‌های اکسیژن ساز این معایب را ندارند. به همین دلیل من شروع کردم به کار کردن روی این دستگاه‌ها و این شد که اختراع اول من، یک دستگاه اکسیژن ساز طبی ویژه برای آمبولانس‌ها بود. در واقع این اختراع اولین نتیجه کار من بود.

گنجی با اشاره به اختراع دوم خود گفت:‌ بعد از آن، دوباره کمی جستجو کردم و متوجه شدم که در دوران کرونا علاوه بر اینکه افراد عادی کمتر می‌توانند در جامعه حضور داشته باشند، ما افرادی را داریم که دارای معلولیت حرکتی هستند و یا جانباز شیمیایی که نواقص آسیب ریوی دارند. برای این افراد که هم سیستم تنفسیشان مشکل داشت و هم قابلیت حرکت نداشتند، تصمیم گرفتم روی ویلچر کار کنم. نتیجه آن این شد که ویلچر را با دستگاه اکسیژن ساز ترکیب کردم و اختراع دوم من به عنوان ویلچر با اکسیژن ساز داخلی شد، که علاوه بر اینکه به کسانی که توانایی حرکتی نداشتند، قابلیت حضور در جامعه را می‌داد، سیستم تنفسی آنها را هم حمایت می‌کرد، بدین ترتیب، در صورتی که بیرون از خانه هم جایی نفس کم آوردند و نیاز به اکسیژن داشتند، با خطر مواجهه نمی‌شدند.

وی در ادامه با بیان اینکه در حین مطالعاتم برای اختراعات، همزمان به کار روی کتاب اولم نیز می‌پرداختم و موفق شدم که اولین کتاب تخصصی خود را با عنوان "نفسی از نفس" در سال ۱۴۰۰ منتشر کنم که به نقش حیاتی اکسیژن در زندگی ما پرداخته است. همچنین، در این کتاب، سه دستگاه اکسیژن ساز به طور کامل مورد بررسی قرار گرفته است؛ از معرفی و نحوه استفاده تا عیب‌یابی، تعمیر و ارائه تمام اطلاعاتی که یک دانشجوی کادر درمان یا مهندسی پزشکی و حتی افراد عادی باید بداند در اختیارشان  می‌گذارد.

این دانشجوی ۲۳ ساله اردبیلی در خصوص سومین اختراع خود توضیح داد: در زمانی که به بیمارستان‌ها می‌رفتم، متوجه شدم کادر درمان حتی خودم من این بلا خیلی سرم اومده بود که یکی بد رگ است یا کسی موقع ترزیق استرس می گیرد و رگش پنهان می شود. این افراد بدرنگ باعث می‌شدند که  امر ترزیق شریانی مثل سرم و خون گرفتن و از این قیبل امورات با دشواری صورت بگیرد و گاهاً موجب پارگی رگ می‌شدند. بنابراین، تصمیم گرفتم در این زمینه تحقیق و مطالعه کنم و به این ترتیب، توانستم سومین اختراع خود را به عنوان "دستگاه رگ‌یاب هوشمند با قابلیت سنجش میزان اکسیژن خون و تعداد ضربان قلب" ارائه دهم.

گنجی در پایان گفت: بزرگ‌ترین دلگرمی و پشتیبان هرکسی، خانواده‌اش است. به طوری که اگر حمایت و دلگرمی خانواده نباشد، هیچ‌کس نمی‌تواند کاری را پیش ببرد. و این بزرگ‌ترین سرمایه برای هرکسی است.

انتهای پیام/