به گزارش رهیاب، صدام حسین دیکتاتور همه کاره عراق که 5 ماه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران  با کودتا و تصفیه ای خونین به جای حسن البکر نشسته بود با ملاحظه ناکامی طرحهای متعدد آمریکا و غرب برای سرنگونی نظام نوظهور جمهوری اسلامی ایران ، شرایط را برای جلب همراهی غرب و زمینه سازی طرح تجاوزکارانه خویش مهیا دید. درگیریهای متعدد نظامی در نقاط مختلف مرزهای طولانی با ایران که در یکی دو ماه مانده به پیروزی انقلاب بر اثر سیاستهای درون حزب بعث عراق با محوریت صدام در دوران حکومت ضعیف حسن البکر آغاز شده بود شدت گرفت. حمایت گسترده سیاسی و تبلیغاتی و تسلیحاتی از گروههای ضد انقلاب نظیر حزب دموکرات و کومله در غرب و حزب خلق عرب در جنوب ایران بخشی از سناریوی آماده سازی شرایط برای حمله نظامی حزب بعث عراق به ایران بود.

رجزخوانیهای صدام در روزهای آغاز جنگ که در ده روز ایران را به دست می آوریم بر اساس اطلاعاتی بود که از درهم ریختگی سازمان ازهم پاشیده ارتش ایران، و اختلافات درون نیروهای مسلح و نوپایی  چون سازمان تازه تأسیس سپاه و تعارضات روبه تزاید رئیس جمهور (بنی صدر) با دیگر قوای نظام سیاسی جدید ایران به او رسیده بود و البته مستظهر به اطلاعات گمراه کننده  و مشوقهای دولتمردان و تحلیلگران غربی بود.

۳۱ شهریور ۵۹ بود که حمله همه جانبه هوایی، زمینی، دریایی رژیم بعث علیه شهرهای مرزی خوزستان آغاز شد.

کمبود نیروهای نظام، نبود امکانات جنگی، عدم سازماندهی، پراکندگی نیروها و نداشتن اسلحه کافی و... سبب شد دشمن بعثی شهرهای مرزی خوزستان را با سرعت یکی پس از دیگری اشغال کرده و به سمت اهواز حرکت کند.

در پیشروی دشمن بعثی به سمت شهرها و روستاهای مرزی دشت آزادگان، بستان، سابله، هویزه، سوسنگرد، ابوحمیظه و کوت سید نعیم سقوط کردند و نیروهای عراقی شب ۹مهرماه  به سه کیلومتری حمیدیه رسیدند.

 کاروان تانک‌ها و نفربرها به طول پنج کیلیومتر بر روی جاده اصلی سوسنگرد- اهواز مستقر و ترافیک ایجاد کرده  بودند.

اهالی غیور حمیدیه در کنار رزمندگان مخلص سپاه قرار گرفتند و با دستی خالی اما با ایمانی راسخ و عشق به امام و وطن، دژ محکمی ایجاد کرده و جلوی دشمن ایستادگی کردند.

مردم شجاع و کشاورزان حمیدیه در ۹ مهر ماه سال ۵۹ با رهاسازی آب  به زمین‌های کشاورزی، سبب زمین گیر شدن تانک‌های دشمن بعثی عراق شدند و نخستین شکست این رژیم در دوران دفاع مقدس رقم خورد و موجب جلوگیری از  پیشروی آن به شهر‌های دیگر شد.

 ایستادگی و مقاومت مردم از یک طرف و رها کردن آب در مزارع از طرف دیگر، صدامیان را مجبور به توقف کرد به همین دلیل نیروهای بعثی که غافلگیر شده‌ بودند تانک‌های خود را در محاصره آب دیدند وتلاش آن‌ها در خروج از این باتلاق بی‌نتیجه ماند و رزمندگان با توپ  ۱۰۶ میلیمتری و آر پی جی تانک‌ها را شکار کردند.

دیدن این صحنه‌ها رعب و وحشت عجیبی بر دشمن حاکم کرد که در این شرایط به راهی جز فرار فکر نمی‌کردند، در آن روز مردم با ابتدایی‌ترین سلاح و بعضاً با دست خالی در کنار رزمندگان به تعقیب دشمن ادامه دادند و صدامیان مسلح و مغرور را کیلومترها به عقب راندند.

یکی از رزمندگان دوران ۸ سال دفاع مقدس گفت: نیرو‌های عراقی برای حمله به خوزستان از طریق ورود به شهرستان حمیدیه، ۲ جبهه را ایجاد کردند.

عباس سعیدی نیا افزود: عده‌ای از سمت غرب سوسنگرد که یک طرف آن رودخانه کرخه و سمت چپ آن نیز تپه ماهور‌های ماسه‌ای با عنوان الله اکبر که به چذابه متصل می‌شوند، حرکت کردند.

وی قصد دشمن از انتخاب این مسیر را ساقط کردن موقعیت تیپ زرهی لشکر ۹۲ عنوان کرد و ادامه داد: گروهی دیگر از نیرو‌های نظامی عراق نیز با عبور از پل بستان راهی سوسنگرد شدند، ولی با مقاومت‌های پراکنده مردمی و گروه‌های سپاه سوسنگرد، بستان و حمیدیه مواجه شدند.

سعیدی نیا با بیان اینکه نیرو‌های رژیم بعث عراق دارای تجهیزات نظامی فوق العاده‌ای بودند، ادامه داد: همچنین از پوشش هوایی در حد وسیعی استفاده می‌کردند و علاوه تجهیزات سنگین و سبک جنگی شامل؛ تانک، نفربر و...، تعداد زیادی نیرو‌های پیاده نظام به همراه داشتند، بطوریکه همه منطقه را پوشش داده بودند.

وی با اشاره به تعداد محدود نیرو‌های نظامی ایران در مقابل عراق‌ها، اضافه کرد: انقلاب اسلامی تازه به پیروزی رسیده بود و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیز نوپا بود و حدود یک سال از عمر تشکیل سپاه می‌گذشت، بنابراین به دلیل محدودیت نیروها، از مردم خواستیم در حد توان ما را یاری کنند.

این رزمنده جنگ تحمیلی می‌گوید: به دلیل نابرابری‌ها، سوسنگرد سقوط کرد و تعداد زیادی از مردم مجروح شدند و به شهادت رسیدند.

سعیدی نیا گفت: ساعت ۱۵، روستای کوت سید نعیم از توابع سوسنگرد سقوط کرد و پس از محاصره این شهر، حدود ساعت ۱۸ به شهرستان حمیدیه رسیدند، این در حالی بود که نیرو‌های سپاه فقط ۲۸ نفر بودند و نیرو‌های مردمی نیز به صورت پراکنده در سطح شهر حضور داشتند.

سعیدی نیا با بیان اینکه نیرو‌های محدود نظامی و نیرو‌های مردمی برای مقابله با دشمن به ۳ گروه تقسیم شدند، افزود: یک گروه در جاده و مقابل تانک‌ها و نیرو‌های عراقی قرار گرفتند، گروه دوم سمت راست و اطراف روستای شبیشه را به صورت پیاده پوشش دادند و می‌توانستند به راحتی نیرو‌های دشمن را هدف شلیک قرار دهند و گروه سوم نیز در سمت چپ و رودخانه کرخه نور و اطراف زمین‌های کشاورزی غرقابی شده حضور داشتند.

وی گفت: باتوجه به اینکه نیرو‌های نظامی رژیم بعث عراق در طول روز پیشروی و در شب توقف می‌کردند، این امر فرصتی برای رزمندگان اسلام به منظور تجدید قوا و تامین تجهیزات و نیرو‌های انسانی بود و نیرو از خرم آباد و ... برای کمک به مردم حمیدیه و جلوگیری از سقوط این شهرستان به خوزستان اعزام شدند.

عباس سعیدی نیا افزود: پس از ورود رزمندگان از اهواز، لرستان و همچنین حضور شهید چمران در منطقه، حدود ساعت ۴ بامداد و در تاریکی شب، نیرو‌های ایرانی به نیرو‌های دشمن حمله کردند، بطوریکه انتظار نداشتند و غافلگیر شدند.

وی ادامه داد: پس از روشن شدن هوا، هوانیروز با همکاری لشکر ۹۲ زرهی و همچنین نمایندگان امام خمینی (ره) در جبهه ها، به رژیم بعث عراق حمله و تجهیزات آن‌ها را منهدم کردند و تعدادی از نیرو‌های عراقی به هلاکت رسیدند و تعداد دیگری نیز اسیر شدند، ضمن اینکه تعداد دیگری از نیرو‌ها به آنسوی سوسنگرد عقب نشینی کردند.

سعیدی نیا حمیدیه را نقطه عطفی برای رسیدن به اهواز و محاصره خوزستان به ویژه در روز‌های ابتدایی جنگ دانست و اضافه کرد: عقب نشینی نیرو‌های عراقی از حمیدیه شکستی تلخ برای دشمن بود و همین امر سبب شد تا روز‌های پایانی جنگ عراقی‌ها دیگر برای حمله به عراق حمیدیه را انتخاب نکردند.

این‌حماسه ملی حمیدیه ۹مهر در سال ۵۹ رقم خورد و تمام نقشه‌های صدام، صدامیان و استکبار در آن مقطع از زمان، نقش بر آب شد و اهواز سقوط نکرد.

هدایتهای شگفت آور امام خمینی و رشادتهای فرزندان دلاور ایران و یکپارچگی و حمایت بی مانند ملت ایران از مدافعان هشت سال دفاع مقدس، واقعیت غیر آن چیزی شد که غرب می خواست و صدام وعده داده بود. از جمله واقعیتهای تاریخ هشت ساله دفاع مقدس ایران، رخدادهای مربوط به مقاومت جانانه مدافعان اندک و بی سلاح  خوزستانی ها است. 

 انتهای پیام/