به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «رهیاب»؛ شهید خبرنگار «اکبر قاسمی‌پور» ۱۰ آذر ۱۳۴۷، در شهرستان بروجن چشم به جهان گشود. پدرش اسکندر، فروشنده دوره‌گرد بود و مادرش منیژه نام داشت. دانش‌آموز دوم متوسطه بود. به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. ۲۵ اردیبهشت ۱۳۶۴، در تنگه چذابه بر اثر اصابت ترکش به پهلو، شهید شد. مزار این شهید در گلزار شهدای روستای کلگه تابعه شهرستان مسجدسلیمان واقع است.

متن وصيت‌‌نامه‌ شهید اکبر قاسمی‌پور:

با سلام و درود بی‌کران به‌ پیش‌گاه پر برکت حضرت مهدی (عج) و نائب بر حقش امام‌امت و تمامی شهیدان اسلام از شهدای کربلای ایران و با سلام به‌تمامی رزمندگان اسلام در تمامی جبهه‌های نور علیه ظلمت. ابتدا روی سخنم با آن اشخاصی است که دل به دنیا بسته‌اند و فکر می‌کنند که در این دنیای بی‌ثبات ما خالد و جاوید و همیشگی هستند. همه باید این را بدانند که این دنیا فانی است اگرچه همه می‌دانند ولی شاید هنوز یقین پیدا نکرده‌اند.

همه رفتنی هستیم و آنچه برای ما می‌ماند اعمال حسنه و صالح است. از این دنیا دست بکشید و خود به‌پای‌خود به‌سوی آخرت بشتابید و کارهایتان را بسنجید، قبل از اینکه به‌حساب شما برسند. به‌اندازه احتیاجتان و به‌اندازه توشه راهتان از این دنیا برگیرید و بقیه را به فقرا بدهید.

 این‌قدر به فکر زندگی و زندگی‌کردن به هر وسیله ممکن نباشید، آیا شما پیش خود فکر می‌کنید که آنهایی که جان‌عزیزشان را در طبق اخلاص نهاده و شب و روز در جبهه‌ها به سر می‌برند و شهید می‌شوند، از این زندگی بهره‌ای برده‌اند؟ آیا آنها انسان نیستند و آیا آنها زندگی نمی‌خواهند؟ چرا آنها هم می‌خواهند؛ ولی وقتی که اسلام را در خطر می‌بینند دست از زندگی شسته به‌سوی جهاد می‌روند.

بایستی که بار دیگر تاریخ نبردهای اولیه اسلام و کفر تکرار شود. بایستی باز علی اکبرها به وجود آیند، علی اصغرها شهید شوند، حبیب ابن مظاهرها بخروشند تا بار دیگر بیرق اسلام به اهتزاز درآید، پس بایستی که همگی اندکی به خودآئیم و سعی در تداوم راه همین عزیزان و شهیدان بنمائیم.

برادران و خواهران عزیز، به‌خاطر داشته باشید که این جنگ یک جنگ الهی و انسانی و در جهت مصالح اسلامی است، نکند خدای‌ناکرده از ادامه این جنگ خسته شوید و یا به جمهوری اسلامی فشار بیاورید و با حرف‌های یأس‌آور دید بعضی را نسبت به انقلاب و اسلام برگردانید. هرگز از رحمت‌الهی ناامید نشوید که جز کافران کسی از رحمت‌الهی ناامید نمی‌شود.

برادران عزیز، خواهران گرامی، فراموش نکنید که تنها رمز پیروزی و تداوم مکتب و انقلاب توکل بر خدای توانا و حفظ وحدت است. الآن وقت آن نیست که ما دست به یک سری اختلافات مخالف شرع و اسلام بزنیم و بدانید آنهایی که این چنین دست به اختلاف می‌زنند، نه صلاح مارا می‌خواهند و نه صلاح اسلام را، بلکه آنها در راه اهداف پلید بیگانه گام بر می‌دارند، ولی اگر زمانی سایه تاریک و شوم تفرقه و جدایی و شرک و کفر بر ما حاکم گشت، اگر می‌خواهید حق را از باطل تشخیص دهید. اگر می‌خواهید در راه خدا حرکت کنید و خیر دنیا و آخرت را کسب کنید، دامن روحانیت را برگیرید و به عالم راستی و درستی عروج کنید، مبادا دست از روحانیت بردارید که آن‌گاه گمراهی و جهل نسبت به احکام الهی بر شما حاکم خواهد شد. گاهی مواقع ممکن است دشمن انقلاب در هر لباسی ظهور نماید و سعی در فریب اذهان و افکار شما داشته باشد.

 الان دیگر منافقین بحمدالله ضربه‌ای از اسلام خورده‌اند که تا مدت‌ها نمی‌توانند در جامعه اسلامی ظاهر شوند؛ ولی در لباس‌های دیگر پیدا می‌شوند، مقام‌ها را می‌گیرند و آن‌قدر مسلمان می‌شوند که شاید حتی فکر آنها هم نتوانید بکنید که از خوارج، نهروان، پیشانی هاشان پینه‌بسته‌تر باشد و از فرط روزه لب‌هاشان ترکیده باشد که الان کمتر کسی از آنها این چنین هستند و صورت گریه‌شان بر همه مشخص است، ولی شما بایستی آگاه باشید و مبادا گول آنها را بخورید. هرچند اکثریت باطل هم با آنها باشند و آنها را همراهی می‌کنند.

دیگر سفارشم این است که شرکت در نمازجمعه را که به قول شهید بهشتی محک و آزمایش برای شناخت حزب‌اللهی‌ها از غیره است، فراموش نکنید. در دعاهای کمیل به‌طور مداوم شرکت کنید و دعا برای پیروزی رزمندگان اسلام و طول عمر امام‌امت فراموش نشود. همکاری با ارگان‌ها و نهادهای انقلابی را تاحدامکان فراموش ننمایید. کمک‌های نقدی و جنسی به جبهه‌ها را فراموش نکنید.

ابتدا خودسازی برای خودتان و سپس جذب نیروهای متعهد برای خدمت به انقلاب را فراموش نکنید و همیشه درصدد آن باشید که در مدارس شهر نیروهای حزب‌اللهی را افزایش داده تا زمینه جذب نیرو هرچه بیشتر فراهم گردد و برای تحقق این امر بایستی همکاری با اتحادیه انجمن‌های اسلامی مدارس را بیشتر نمود.

از پدر و مادر عزیزم تقاضای حلالیت دارم و از اینکه نتوانستم در طول زندگی فرزند خوبی برای آنها باشم، عذر خواسته و التماس دعا دارم. از تمامی برادران و خواهران عزیز تقاضای حلالیت داریم. از تمام معلم هایم که حق برگردن من دارند، حلالیت می‌طلبم. از تمامی برادران دانش‌آموز می‌خواهم که در تمام موارد تزکیه و تقوا را و به سلاح ایمان و علم همیشه مسلح باشند. در آخر از برادرانی که امانتی نزد من دارند خواهش می‌کنم که به خانه مراجعه نموده و آنها را تحویل گیرند.

انتهای خبر/