به گزارش شبکه اطّلاع‌رسانی «رهیاب»؛ شهید «عبدالرضا احمدزاده بنه صفری» در سوم خرداد ۱۳۴۵، در روستای ده‌ایجی از توابع شهرستان اندیمشک به دنیا آمد. پدرش عبدالمحمد، خواربارفروش بود و مادرش طیبه نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند. به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. دوازدهم آبان ۱۳۶۱، در عین خوش توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید.

متن وصیت‌نامه شهید «عبدالرضا احمدزاده بنه صفری»:

بسم رب الشهداء والصدیقین

مَن طَلَبَنی وَجَدَنی، مَن وَجَدَنی عَرَفَنی وَ مَن عَرَفَنی أَحَبَّنِی وَ مَن أَحَبَّنِی عَشَقَنی وَ مَن عَشَقَنی عَشَفَتَهُ وَ مَن عَشَفَتَهُ فَتَلَتَهُ وَ مَن قَتَلتَهُ فَعَلی دِیتَهُ وَ مَن عَلی دِینَهُ فَانا دیته.

هر کس مرا طلب کند مرا پیدا می‌کند هر کس مرا پیدا کند مرا می‌شناسد هر کس مرا شناخت عاشقم می‌شود و هر کس عاشقم شد عاشقش می‌شوم و هر کس را که عاشقش شدم او را می‌کشم و هر که را کشتم خودم خون‌بهایش هستم.

خدمت پدر و مادر و برادرانم سلام، با سلام و درود فراوان بر امام امت و با سلام و درود بر پدران و مادران شهدایی که این چنین صبر و مقاومت می‌کنند. پدر عزیزم! از اینکه هنگامی که به جبهه اعزام شدم و تو را ندیدم، امید است ببخشی. پدر این وصیت‌نامه را که می‌نویسم در سنگر هستم و چند روز قبل از حمله است.

در نمازمان برای رزمندگان اسلام دعا می‌کنم

پدر من از یک چیز ناراحت هستم مبادا آن روزی که شهادت است به آن نرسم، ولی پدر به خدا قسم من بارها در خواب‌دیده‌ام که در عملیاتی که انجام خواهیم داد شهید می‌شدم و ناراحتی‌ام برطرف می‌شود. پدر و مادر مهربانم! من در جبهه با برادران مؤمن و فداکاری برادر شده‌ام و با هم دعای توسل و جماعت بر پا می‌داریم. بعد از دعا و نماز برای رهبر انقلاب و پیروزی رزمندگان اسلام دعا می‌کنیم.

  ادامه‌دهنده راه شهدا باشید

پدر و مادر عزیزم! از طرف من به تمام دوستان و آشنایان سلام مرا برسانید و از آنها معذرت‌خواهی کنید که خداحافظی از آنها نگرفته‌ام. پدر! پلاکی که در گردن من است شماره آن ۶۴۴ است. در پایان پدر و مادر! به شما وصیت می‌کنم که هنگام نماز این شعار را بدهید که رمز پیروزی مسلمین بر کفار و منافقین است و پدر! برادرانم را طوری تربیت کنید که راه شهدا را ادامه دهند.

  خدایا! خدایا! تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار

انتهای خبر/