به گزارش شبکه اطّلاع‌رسانی «رهیاب»؛ شهید محمدرضا روشنایی در یکم فروردین ۱۳۳۵، در شهرستان دزفول دیده به جهان گشود. پدرش غلامعلی، کارگر بود و مادرش گوهر نام داشت. تا پایان دوره کاردانی درس خواند. معاون آموزش‌وپرورش بود. سال ۱۳۶۰ ازدواج کرد و صاحب سه پسر شد. به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و چهارم اردیبهشت ۱۳۶۵، در محل پیچ انگیزه به شهادت رسید.

متن وصیت‌نامه شهید محمدرضا روشنایی: 

 ان صلاتی و نسکی و محیای و مماتی لله رب العالمین

خدایا گواهی ده و بپذیر که سعی‌ام بر این بود که نماز و عبادت و زندگی و مرگم در جهت تو بوده باشد. تویی که پروردگار عالمیانی و بازگشت همه به‌سوی تو است.

دنیا با همه حلاوتی که دارد نمی‌تواند و نباید بتواند که انسان را به خود جذب نموده و اسیر خود نماید و در ارزیابی بر اساس مکتب الهی انسان در شرایطی خاص قرار می‌گیرد که باید راهی خداپسندانه را برگزیند و انسان موحد در ابتلا جهت خویش را انتخاب می‌نماید.

بنده نیز با توجه به فرمایش حضرت امام خمینی«ره» مبنی بر حضور در جبهه و دفاع از حریم مکتب قرآن علی‌رغم مسئولیت اجتماعی و مشکلات خانوادگی «نگهداری از زن و فرزند و مادر» و تأمین نیازمندی‌های آنان بر خود واجب دانستم در جبهه‌ها حضور پیدا نمایم.

ای دزفول بمان و سرنوشت این نسل را و مظالمی را که بر آنان گذشته، حماسه و استقامت این امت را برای نسل‌های بعد بازگو کن. همه شما را به خدا می‌سپارم و به سوی خدامی شتابم تا بلکه ضمن پیروزی بر دشمن به آرزوی دیرینه‌ی خود نایل آیم.

در آخر شما را  به اسلام، توحید، تقوا، وحدت، نظم در کارها و دقت در برنامه‌ریزی‌ها، مبارزه علیه تمامی مظاهر شرک، ایثار و ذوب شدن خود و از خود گذشتگی برای رسیدن به خدا، زکات و تطهیر و تزکیه نفس و مال و قرب به خدا و اجرای قسط و عدل در جامعه توصیه می‌کنم.
انتهای خبر/