به گزارش شبکه اطلاع رسانی «رهیاب»؛ شهید محمدرضا عسکری فرد در بیست و چهارم آبان ۱۳۵۳ در شهرستان خرمشهر دیده به جهان گشود. پدرش ناجی کشاورز بود و مادرش سکینه خانم خانه‌دار است. شهید تمام دوران تحصیل خود را در خرمشهر گذراند و در رشته ریاضی‌ موفق به اخذ دیپلم شد. در سال 1374 به سپاه راه پیدا کرد. ازدواج کرد و ثمره این ازدواج یک دختر و دو پسر می‌باشد. در سال ۱۳۹۴ در دو دوره به عنوان مستشار نظامی ایران به سوریه مأمور گردید و سرانجام در سوم آبان ۱۳۹۴ مصادف با ۱۱ محرم ۱۴۳۷ در عملیات محرم در منطقه شیخ الهال در حماء سوریه از ناحیه چشم چپ مورد اصابت تیر مستقیم تروریست‌های داعشی قرار گرفت و به آرزوی دیرینه‌اش یعنی شهادت رسید.

متن وصیت‌نامه شهید مدافع حرم محمدرضا عسکری فرد: 

 الحمد الله رب العالمین وصلی الله علی محمد وآله الطاهرین

 خدا را شاکرم که توفیق خدمت در دفاع از حریم آل‌الله را نصیب این حقیر کرد بنا بر وظیفه‌ی شرعی این وصیت را می‌نویسم. از تک‌تک اعضای خانواده، ارحام، دوستان و همکاران گرامی خاضعانه حلالیت می‌طلبم و التماس دعا دارم اگر به هر نحوی حقی از شما ضایع کردم، اکنون که دستم کوتاه است، شما را به حق حضرت زینب(س) حلالم کنید.

 در این لحظه که این چند خط را می‌نویسم به گذشته که می‌نگرم، می‌بینم چقدر عمر گران‌مایه را که می‌بایست به نحو احسن در راه اطاعت از خدا صرف می‌کردم ارزان از دست داده‌ام. لذا از همه شما خواهش می‌کنم در حد توان کاری برایم بکنید شاید مورد رحمت و مغفرت الهی قرار بگیرم.

 خطاب به خانواده:

امیدوارم همواره در سایه امام زمان(عج) محفوظ باشید چون قرار است مدتی پیش شما نباشم، لذا مناسب دیدم چند خطی برایتان نامه‌ بنویسم.

 زینب جان امیدوارم در تمام مراحل زندگی موفق و به رسالت واقعی ما مسلمانان که بندگی خدا و خدمت به مخلوقین است به نحو احسن انجام وظیفه کنی. بیخشید اگر گاهی باعث آزردن خاطرت شدم. در ایامی که نیستم خواهش می‌کنم مواظب مادر و برادرانت باش.

آقا مجتبی مرد خانواده انتظار می‌رود بار منزل را به دوش بکشد.پس لطفاً در ایامی که بابا نیست مواظب مادر، خواهر و برادرت باش. مبادا بگذاری فشار زندگی به آنان رنج دهد و در امورات کوچک همچون خرید منزل و یا رساندن خواهر و برادرت یار مادرت باش.

همسر گرامی از این که هر از گاهی بار سنگین خانواده را به دستت رها کرده و به دنبال کارهایم می‌روم حلالم کن.

از این که گاهی تو را رنجیده‌خاطر کردم مرا ببخش. من اینجا کنار حرم حضرت زینب(س) همواره دعا گویتان بوده و هستم. ان شاءالله روزی تمام نگرانی‌ها با ظهور منجی عالم بشریت به اتمام برسد. مبادا سنگینی بار خانواده کوه صبرت را بلرزاند.

شاید بگویی چه شده که این مطلب را می‌نویسم در حالی که که سنت است و هر مسافر بایستی قبل از سفر وصیت‌نامه بنویسد.

شاید مأموریت من کمی طولانی‌تر شود نگران نباش معلوم نیست اگر شد حتماً با شما تماس خواهم گرفت .

به هر حال همان‌گونه که قبلاً هم می‌گفتم ما الان در سفریم و بالاخره خواهیم رسید. همان سفر همیشگی واقعی که متأسفانه مورد غفلت واقع شده است. آدم زرنگ آن است که در این فرصت اندک، بار سفرش را ببندد و برای آن جهان برنامه‌ریزی کند که متأسفانه من نداشتم. تو را به خدا دعایم کن بتوانم این مطالب را عمل کنم.

انتهای خبر/