به گزارش شبکه اطّلاع‌رسانی «رهیاب»؛ امروز روز مبارک مباهله است. «مباهله» به عملی گفته می‌شود که دو یا چند نفر که در مسئله مهم دینی با یکدیگر اختلاف دارند، در یک‌جا جمع شوند و با تضرع به درگاه خداوند، از او بخواهند آن را که بر باطل است، رسوا و مجازات کند. مباهله پیامبر اعظم با نمایندگان مسیحی ساکن نجران، یکی از وقایع مشهور تاریخ اسلام است.

در نقطه مرزی حجاز و یمن منطقه‌ای به نام «نجران» قرارگرفته است؛ در آغاز طلوع اسلام، این نقطه، تنها منطقه مسیحی‌نشین در حجاز بود که به عللی از بت‌پرستی دست کشیده و به آئین مسیح گرویده بودند؛ پیامبر اسلام (ص) هم‌زمان با مکاتبه با سران دولت‌های بزرگ و مراکز مذهبی جهان، نامه‌ای به اسقف بزرگ نجران نوشت و طی آن، ساکنان نجران را به آئین اسلام دعوت کرد.

مردم نجران که حاضر به پذیرفتن اسلام نبودند، نمایندگان خود را به مدینه فرستادند. هیئت نجرانی به خدمت پیامبر رسیدند تا از محتویات دعوت اطلاع بیشتری پیدا کنند، اما آنان بر ادعای خود اصرار داشتند و دلیل الوهیت مسیح را، تولد عیسی (ع) بدون واسطه پدر می‌دانستند.

طبق اسناد تاریخی در این هنگام فرشته وحی نازل شد و این سخن خدا را بر قلب پیامبر (ص) جاری ساخت: «به‌درستی که مثل عیسی نزد خداوند مانند آدم است که خدا او را از خاک آفرید».

در این آیه، خداوند با بیان شباهت تولد حضرت عیسی (ع) و حضرت آدم (ع)، یادآوری می‌کند که آدم (ع) را با قدرت بی‌پایان خود، بدون این که دارای پدر و مادری باشد، از خاک آفرید و اگر نداشتن پدر گواه این باشد که مسیح (ع) فرزند خدا است، پس حضرت آدم (ع) برای این منصب شایسته‌تر است؛ زیرا او نه پدر داشت و نه مادر.

در منابع مختلف عنوان شده است که با وجود گفتن این دلیل، آنان قانع نشدند و خداوند به پیامبر خود، دستور مباهله داد تا حقیقت آشکار و دروغ‌گو رسوا شود. خداوند در آیه ۶۱ سوره آل‌عمران می‌فرماید: «هرگاه بعد از دانشی که به تو رسیده، کسانی با تو به محاجه و ستیز برخیزند، به آن‌ها بگو بیایید فرزندانمان و فرزندانتان و زنانمان و زنانتان، و ما خویشان نزدیک و شما خویشان نزدیک خود را فرا خوانیم؛ سپس مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغ‌گویان قرار دهیم».

طبق توافق قبلی، پیامبر (ص) و نمایندگان نجران برای مباهله به محل قرار رفتند. ناگاه نمایندگان نجران دیدند که پیامبر (ص) فرزندش حسین (ع) را در آغوش دارد، دست حسن (ع) را در دست گرفته و حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) همراه اویند و به آن‌ها سفارش می‌کند، هرگاه من دعا کردم شما آمین بگویید. وقتی مسیحیان، شکوه و جلال آن بزرگواران را دیدند، سخت به وحشت افتادند و از اینکه پیامبر (ص)، عزیزترین و نزدیک‌ترین کسان خود را به میدان مباهله آورده بود، دریافتند که او نسبت به ادعای خود ایمان راسخ دارد؛ زیرا در غیر این صورت، عزیزان خود را در معرض خطر آسمانی و الهی قرار نمی‌داد.

هیأت نمایندگان نجران با دیدن وارستگی پیامبر (ص) از مباهله خودداری کردند و از پیامبر (ص) خواستند تا اجازه دهد تحت حکومت اسلامی در آیین خود باقی بمانند و جزیه بپردازند.

مباهله پیامبر (ص) با نصرانیان نجران، از دو جنبه نشان درستی و صداقت اوست. از یک سو پیشنهاد مباهله از جانب پیامبر اکرم (ص) خود گواه این مدعا است؛ زیرا تا کسی به صداقت و حقانیت خود ایمان راسخ نداشته باشد پا در این راه نمیگذارد چرا که نتیجه مباهله، بسیار سخت و هولناک است و چه‌بسا به از بین رفتن و نابودی دروغ‌گو بیانجامد.

از طرف دیگر، پیامبر (ص) کسانی را با خود به میدان مباهله آورد که عزیزترین افراد و جگرگوشه‌های او بودند. این خود، نشان از عمق ایمان و اعتقاد پیامبر (ص) به درستی دعوتش است که با جرأت تمام، نه‌تنها خود، بلکه خانواده‌اش را در معرض خطر قرار می‌دهد.

در کتاب شریف مفاتیح‌الجنان، اعمال مخصوصی بدین شرح برای این روز ذکر شده است. اول غسل که نشان پالایش ظاهر از هر آلودگی و آمادگی برای آرایش جان و صفای باطن است، دوم روزه که سبب شادابی درون است، سوم دو رکعت نماز و چهارم دعای مخصوص این روز که به دعای مباهله معروف است و شبیه دعای سحر ماه رمضان است. همچنین در این روز خواندن زیارت امیرالمؤمنین (ع) به‌ویژه زیارت جامعه روایت شده است.

انتهای خبر/