به گزارش شبکه اطّلاع‌رسانی «رهیاب»؛ شهید مصطفی برفی در سال ۱۳۳۷ در آبادان به دنیا آمد، پدرش عباس نام داشت. در سال ۱۳۶۵ دیپلم ریاضی گرفت. به‌عنوان بسیجی به خدمت سربازی رفت. با پیروزی انقلاب اسلامی، به عضویت جهاد سازندگی درآمد و سرانجام در ۳۰ مهرماه ۱۳۵۹ بر اثر اصابت ترکش موشک آرپی‌جی هفت در جبهه مارد به خدایش پیوست.

متن وصیت‌نامه شهید مصطفی برفی: 

 بسم‌الله الرحمن الرحیم

 خدمت خانواده عزیزم سلام عرض می‌کنم. امروز ساعت ۶ صبح، ۱۸ مهرماه ۱۳۵۹ است و من می‌خواهم به جبهه جنگ علیه کفار بروم و منتظر دوستم هستم، به همین دلیل تصمیم گرفتم که وصیت‌نامه‌ام را بنویسم.

 توصیه به نماز اول وقت

 مادر عزیزم من می‌دانم که تو بیشتر از هر کسی برای من ناراحت می‌شوی و می‌دانم که تو آرزو داشتی من خوشبخت شوم ولی بدان که بزرگ‌ترین آرزوی من شهادت است؛ زیرا به قول قرآن «ولا تحسبن الذین قتلو فی سبیل الله اموا تابل احیاء عند ربهم یرزقون» گمان نکنید آن‌ها که در راه خدا کشته می‌شوند مرده‌اند؛ بلکه زنده‌اند و در نزد خدای خویش روزی می‌طلبند. آری مادر، من هم مثل بقیه اگر شهید شوم در پیش خدا هستم و تو برای من گریه و زاری نکن. مادر جان از تو می‌خواهم که نمازت را اول وقت و شمرده بخوانی و به خدا نزدیک شوی و مطمئن باش که هیچ‌چیز به‌اندازه توجه به خدا تو را تسلی نمی‌دهد.

 به فکر آخرت باشید

 برادران عزیزم، ان‌شاءالله که در زندگی موفق و پیروز باشید و با اشخاص خداشناس و مؤمن دوستی کنید. دنیا بالاخره تمام شدنی است. باید به فکر آخرت بود و به فکر جهان ابدی آنجا که از همه حساب می‌کشند پس نماز را با حضور قلب بخوانید. مطمئن باشید که انسان از عهده کاری که خدا از او می‌خواهد برمی‌آید. امیدوارم که موفق باشید و مرا ببخشید.

 ما زنده هستیم

و اما خواهرانم؛ قرآن بخوانید و نماز و روزه‌هایتان را فراموش نکنید. به همدیگر کمک کنید تا در تمامی کارها موفق شوید. امیدوارم که در آینده خوشبخت باشید و بدانید که انقلاب فرزندان آینده‌اش را از شما و امثال شما می‌خواهد. خدا کند که بتوانید این رسالت را به‌خوبی انجام دهید. من امیدوارم که شما پنج خواهر در آینده مادر فرزندان راستین انقلاب و اسلام باشید. در خاتمه باز از مادر عزیزم می‌خواهم که برای من گریه و زاری نکند و این حقیقت را باور کند که ما زنده هستیم.

انتهای خبر/