
فرازی از وصیتنامه شهید «عبدالمجید خدایی نجار»؛
اصل زندگی در آخرت است
شهید «عبدالمجید خدایی نجار» در وصیتنامه خود نوشته بود: دوستان کمی به خود بیایید و فکر کنید و ببینید که این دنیا بیارزش بوده و فقط آزمایشی بوده که خداوند برای ما قرار داده و اصل زندگی در آخرت است.
به گزارش شبکه اطلاعرسانی «رهیاب»؛ شهید«عبدالمجید خدایی نجار» شانزدهم آذر ۱۳۳۸ در دزفول به دنیا آمد. پدرش علی فوت ۱۳۵۷ کارمند شهربانی بود و مادرش رباب نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته تجربی درس خواند و دیپلم گرفت. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت.
متن وصیتنامه شهید «عبدالمجید خدائی نجار»:
بسم رب الشهدا
قاتلوا الذین لا یؤمنون بالله و لا بالیوم الاخر و لا یحرمون ماحرم الله ورسوله
جنگ کنید با آن کسانی که ایمان نمیآورند به خدا و بهروز آخرت و حرام نمیدانند آنچه را که خدا و رسولش حرام میداند
با درود فراوان به شهیدان انقلاب اسلامی و امام امت، خمینی بتشکن و سلام بر مهدی (عج) وصیتنامه خود را چنین آغاز میکنم:
بارالها آنچه دارم از تو دارم پس چطور میتوان آن دست و پایی را که به من دادی بهجز در راه تو در راه دیگری از آنها استفاده کنم.
در خط آمریکا نباشید
آخر چرا این فریبخوردهها نمیخواهند در این موقعیت حساس حقیقت را درک کنند؟ اینها میخواهند چه چیزی را ثابت کنند؟ مگر آقای رجوی و امثال این گول فریبخوردگان، پیغمبر و خدائی جدا دارند که با امام مخالفت میکنند، جز اینکه آنها در خط آمریکا هستند. آنها جوانهای مملکت را به دام خود میکشند و از قرآن سوءاستفاده میکنند و تفسیرهایی برای رسیدن به آمال شیطانی خود درست کردهاند لعنت خدا بر اینها باد.
محکومیت ترور
آن رئیسجمهور و نخستوزیری که از توده مردم مستضعف انتخاب شده است و جز برای اسلام و مردم رنجدیده ایران چیز دیگری در پیش ندارد، و یا آن پاسداری که در قلب دشمن میرود و دشمن را ضربه میزند و بعد از مدتی برای یکی دو روز به مرخصی میآید، به کدامین گناه و جرمی این عزیزان را ترور میکنند؟ خدایا برای آنهایی که دستشان به همچون خونهای پاکی آلوده نشده و نسبت به افکار گذشته خود پشیمان هستند، طلب بخشش میکنم.
خدایا این خدمت ناچیز مرا بپذیر و مرا در پناه رحمت خودت قرار ده و من واقعاً خجالت میکشم آنطور که بایدوشاید نتوانستم خدمتی کرده باشم. چون آنچه دارم، از تو دارم.
مادر جان دشمن را شاد نکن
مادر با چشمان فرسوده خود میبینی، هر روز که میگذرد هزاران مادر داغدیده را میبینی که از اوائل انقلاب تا کنون همه فرزندان خود را در راه اسلام هدیه کردهاند. امیدوارم که بعد از شهیدشدن من گریه نکنی و خم به ابرو نیاوری، تا خداینکرده دشمن خوشحال شود. باید افتخار کنی که چنین فرزندی که خدا به تو امانت داده بود، امانتش را به او باز گردانی. ضمناً هر کس که بخواهد از کشتهشدن من سوءاستفاده کند نفرین خدا بر او باد، حتی اگر هر یک از اعضاء خانوادهام باشد.
بیارزشی دنیا
اگر دوستی بخواهد بر مزار من بیاید و بهظاهر گریه و در نمازخواندن سستی کند نفرین خدا بر او باد. دوستان کمی به خود بیایید و فکر کنید و ببینید که این دنیا بیارزش بوده و فقط آزمایشی بوده که خداوند برای ما قرار داده و اصل زندگی در آخرت است.
و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته
عبدالمجید خدائی نجار
انتهای خبر/
درباره نویسنده
لینک کوتاه خبر
نظر / پاسخ از
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نفری باشید که نظر میگذارید!