
«رهیاب» بررسی کرد؛
رحلت پیامبر(ص) و شهادت امام حسن(ع) تسلیت باد
رحلت پیامبر اسلام (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع) دو واقعه سرنوشتساز تاریخ اسلاماند؛ رخدادهایی که بحران جانشینی، شکافهای سیاسی و استمرار راه اهلبیت (ع) را رقم زدند.
به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی شبکه اطّلاعرسانی «رهیاب»؛ رحلت پیامبر اسلام حضرت محمد مصطفی (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع) از مهمترین رویدادهای تاریخ اسلام هستند. این دو حادثه نهتنها احساسات مسلمانان را برانگیختند، بلکه مسیر آینده امت اسلامی را نیز شکل دادند.
مسمومیت و رحلت پیامبر اسلام (ص)
منابع معتبر شیعه و سنی گزارش دادهاند که پیامبر اکرم (ص) در جریان فتح خیبر توسط زنی یهودی مسموم شدند. این مسمومیت سالها بر سلامت ایشان تأثیر گذاشت و در نهایت به رحلت آن حضرت انجامید.
در واپسین روزهای عمر شریف، پیامبر (ص) با وجود بیماری شدید، همچنان بر هدایت امت پای میفشردند. ایشان بارها تأکید کردند: «کتاب خدا و عترتم را میان شما باقی میگذارم». این وصیت نشان میداد که آینده اسلام بدون تمسک به قرآن و اهلبیت (ع) در معرض خطر خواهد بود.
پیامبر اکرم (ص) سرانجام در ۲۸ صفر سال ۱۱ هجری قمری و در ۶۳ سالگی رحلت کردند. جامعه اسلامی بلافاصله با بحرانی بزرگ روبهرو شد.
بحران جانشینی و چالشهای امت اسلامی
هنوز پیکر پیامبر (ص) بر زمین بود که ماجرای سقیفه بنیساعده رخ داد. انتخاب شتابزده ابوبکر و مخالفت برخی اصحاب نشان داد که اختلافات سیاسی از همان ابتدا در جامعه ریشه داشت.
این شکافها به سرعت آشکار شد. جنگهای رده، جمل و صفین، نشانههای بارز همان بحران جانشینی بودند. اختلافات به وحدت مسلمانان ضربه زد و روند گسترش اسلام را با دشواری مواجه کرد.
در چنین فضایی، اهلبیت پیامبر (ع) جایگاهی ویژه یافتند. آنان نهتنها مرجع معنوی امت بودند، بلکه سنگر اصلی در برابر انحرافهای سیاسی و اعتقادی به شمار میرفتند.
امامت و شهادت امام حسن مجتبی (ع)
امام حسن مجتبی (ع) در ۱۵ رمضان سال سوم هجری در مدینه متولد شدند. ایشان نوه پیامبر (ص) بودند و از کودکی در دامان رسالت پرورش یافتند.
پس از شهادت امیرالمؤمنین علی (ع) در سال ۴۰ هجری، امام حسن (ع) به امامت رسیدند. اما حکومت ایشان با توطئهها و فشارهای معاویه روبهرو شد. معاویه با سیاستهای فریبکارانه و تطمیع اطرافیان، شرایط دشواری برای امام ایجاد کرد.
امام حسن (ع) برای حفظ جان مسلمانان و جلوگیری از خونریزی بیشتر، ناچار به صلح با معاویه شدند. هرچند این صلح تلخ بود، اما مانع نابودی کامل شیعیان گردید و چهره واقعی حکومت اموی را آشکار ساخت.
سرانجام، امام حسن (ع) در ۲۸ صفر سال ۵۰ هجری قمری، به تحریک معاویه و به دست همسرش جعده مسموم شدند و به شهادت رسیدند. ایشان در قبرستان بقیع مدفون شدند؛ جایی که همچنان نماد مظلومیت اهلبیت است.
رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن (ع) دو واقعه تلخ اما آموزندهاند. اولی آغازگر بحران جانشینی و تفرقه شد و دومی زمینهساز عاشورا و احیای اسلام حقیقی گردید. این حوادث تاریخی، پیامی روشن دارند: تنها راه رهایی امت اسلامی، تمسک به قرآن و اهلبیت و ایستادگی در برابر ظلم است.
انتهای خبر/
لینک کوتاه خبر
نظر / پاسخ از
هنوز نظری ثبت نشده است. شما اولین نفری باشید که نظر میگذارید!