به گزارش شبکه اطّلاع‌رسانی «رهیاب»؛ مردم عاشق و متدین دزفول از دیرباز در مراسم عزای اباعبدالله الحسین (ع) و یاران باوفای ایشان از نماد عَلَم استفاده می‌نمودند.

عَلَم در اصل به پرچمی گفته می‌شود که در دستان سردار سپاه قرار داشته است. این نماد که از آن به پرچم یا علم حضرت ابالفضل‌العباس (ع) یاد می‌شود شاید صدها سال است که در دزفول به شکل کاملاً خاص و ویژه‌ای در عزاداری امام شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) مورد استفاده قرار می‌گیرد.

طول این علم‌ها متفاوت و گاهی تا ۱۲ متر بلندی آن بوده که با انواع شال مشکی، سفید و یا سبز پوشیده می‌شود و از وزن نسبتاً زیادی برخوردار است.

علم‌دار کسی است که با بستن وسیله‌ای به کمر و قرار دادن پایه علم درون آن به علم‌گردانی پرداخته و در روز عاشورا قبل از طلوع آفتاب آن را به بقعه متبرکه امام زاده رودبند حمل می‌نماید و به عزاداری می‌پردازند.

معمول بر این است که عده‌ای از عزاداران همراه علم به نوحه‌سرایی پرداخته و بعضی‌اوقات با نواختن طبل ارادت خود را به حضرت ابی‌عبدالله الحسین (ع) ابراز می‌دارند.

مراسم‌هایی همچون چوب بازی، رجزخوانی، تعزیه، چلاب، سینه‌زنی و غیره در میان کوچه‌های آجری و تکیه‌های گرم و صمیمی در گذرهای بافت تاریخی دزفول شوری وصف‌ناشدنی از ارادت مردم این شهر به سرور و سالار شهیدان را به نمایش می‌گذارد و صحنه‌های بی‌بدیلی خلق می‌کند که هرکدام دارای قدمتی بالغ بر چند قرن هستند.

محمدحسین درچین در گفتگو با خبرنگار شبکه اطّلاع‌رسانی «رهیاب»؛ اظهار کرد: در روز تاسوعا و عاشورای حسینی، مراسم خاصی در دزفول برگزار می‌شود، بدین صورت که در این روزها مردم سه بار مجزا به طور کامل با هیئت‌های بزرگ خود بیرون آمده و عزاداری می‌کنند.

 وی با بیان اینکه در دزفول بیش از صد هیأت عزاداری وجود دارد، افزود: از نظر جغرافیایی شهرستان به دو قسمت تقسیم می‌شود که عصر تاسوعا تمام عزاداران قسمت جنوبی شهر به طرف قسمت شمالی شهر «سیاهپوشان» حرکت می‌کنند و در عصر عاشورا تمام عزاداران قسمت شمالی شهر به طرف قسمت جنوبی شهر «صحرابدر» حرکت کرده و در خیابان‌های اصلی شهر سوگواری می‌کنند.

این فعال فرهنگی گفت: در صبح عاشورا نیز همه مردم شهر و هیأت‌ها به محلی مشخص به نام امامزاده سلطان علی رودبند علیه‌السلام حرکت می‌کنند و با گذراندن مسیر خاص سنتی خود که سال‌ها پیش رسم بوده، علم‌های بزرگی را آرایش می‌کنند و آن‌ها را بر سر شانه خود حمل می‌کنند تا به امامزاده رودبند ببرند و در مقابل امامزاده به رقصاندن این علم‌ها می‌پردازند که به آن «علم یراق» گفته می‌شود.
  
  انتهای خبر/