به گزارش خبرنگار شبکه اطّلاع‌رسانی «رهیاب»؛ امام صادق علیه‌السلام ششمین ستاره تابناک شیعیان است وی در هفدهم ربیع‌الاول در مدینه در دوران حکومت عبدالملک بن مروان دیده به جهان گشود.

 کنیه مشهور امام «ابوعبدالله» و مهم‌ترین لقب امام «صادق» به دلیل پرهیز از حضور در جنگ‌های زمان خود نام گرفت.

پدر وی امام محمدباقر (ع) و مادرش ام‌فروه از نوادگان ابوبکر بوده است.

 امام دارای هفت پسر و سه دختر بود که امام موسی کاظم (ع) هفتمین امام شیعیان یکی از فرزندان وی بود.

 در زمان امامت امام صادق (ع) منصور دوانقی و دو حاکم جاهل و ظالم بر جامعه اسلامی حکمرانی می‌کردند، اما با وجود این مشکلات، حضرت مذهب شیعه را گسترش داد و به مبارزه با مکاتب و مسلک‌های ساخته شده پرداخت.

فرقه‌های بسیاری در زمان امام صادق (ع) فعالیت داشتند که یکی از این فرقه‌ها فرقه معتزله بود. اندیشه آنان بر پایه اصالت عقل در برابر نقل بنا شده بود. آن‌ها آموزه‌های الهی را کنار گذاشته بودند و بر اساس عقل خود حکم می‌کردند که این امر از نگاه اسلام نادرست بود. امام صادق (ع) با این گروه و فرقه صحبت می‌کرد تا اصلاح شوند و تلاش داشت تا آنان را قانع کنند که در مسیر اشتباه قدم برداشته‌اند. 

یکی از خصوصیات امام (ع) داشتن علم فروان بود که بخش عمده‌ای از احکام اسلامی و فقه شیعه منصوب به وی است که توسط شاگردان برجسته آن به‌صورت حدیث متواتر به شیعیان انتقال‌داده‌شده است. پایه و اساس شیعه در دوران زندگی امام صادق (ع) محکم و استوار شد.

فرقه‌های منحرف

برخی از فرقه‌های مادی که همچنان ردپایی از آنان در جامعه دیده می‌شود از گذشته و از زمان امام جعفر صادق (ع) بوده‌اند و این امام با مکاتب مادی و افکار و اندیشه‌های مادی مبارزه کرد این گروه مادیات را بیشتر از معنویات باور دارند. در زمان امام صادق (ع) فرقه‌ها همچون گروه‌های داعش متولد می‌شدند و به فعالیت می‌پرداختند عقاید آنان بر خلاف اسلام بود.

جنبش‌های فکری و فرهنگی از زمان امام توسعه پیدا کرد. در این دوره شوق و علاقه فراوانی به آموختن علوم جدید در جامعه اسلامی رواج یافت. زیرا تعالیم امام از حوزه علوم اسلامی سرچشمه می‌گرفت شکل‌گیری علم تفسیر قرآن، علم حدیث، علم کلام، علم فقه یا علوم بشری همچون علم نجوم، علم طب، علم فلسفه و علم ریاضیات همگی از علوم اسلامی بودند با کمک امام پایه‌گذاری و رواج یافتند این امر رسالت امام صادق را بسیار زیاد کرد. به اعتراف تاریخ اسلام، رخدادها سبب شد تا امام صادق همچنان به‌عنوان یکی از علمان بزرگ زمان خود باقی بماند.

امام بیش از ۴ هزار شاگرد در زمینه‌های مختلف علمی تربیت ‌کرده بود از جمله شاگردان برجسته امام؛ جابر بن حیان، ابوحمزه ثمالی، مالک بن انس، و زرارة بن شیبانی بودند.

دانشمندان غیرمسلمان به دیدار امام می‌رفتند و با او به مذاکره می‌پرداختند و امام در سطح علم و فهم آنها پاسخ می‌دادند.

شهادت امام

در دروان حکومت بنی‌عباس منصوردوانقی حاکم بود که نمی‌توانست پیشرفت و مشهور بودن امام را بین مردم و شیعیان تحمل کند بنابرین  دستور قتل امام را داد.
 امام جعفر صادق (ع) در سن ۶۵ سالگی با انگور زهرآلود به شهادت رسیدند و پیکر پاک وی کنار پدر بزرگوارش در بقیع به خاک سپرده شد.
  انتهای خبر/