به گزارش شبکه اطلاع رسانی«رهیاب»؛ دکتر ترابی در یادداشتی نوشت: نام خوزستان که می‌آید، بوی نفت و گاز، عطر خرما‌های آویزان شده از نخل ها، بوی خوش سبزی تازه، میوه‌ها و صیفی جات رنگارنگ مشام را پُر کرده و نیشکر‌های بلندقامت دهان را شیرینی می‌کنند.مشکلات خوزستان با همت دولت سیزدهم رنگ می‌بازند  صدای مته‌های غول پیکر حفاری و چرخ‌های تولید صنایع مختلف اگرچه گوش خراش هستند، اما همچون دیدن مجتمع‌های پتروشیمی حس غرور را زنده می‌کنند، البته گویی استفاده از این همه ثروت در خوزستان از ساکنان سرزمین دلیرمردان و شیرزنان دریغ شده و روی خوش زندگی را آنطور که باید نمی‌بینند.

استان‌ خوزستان که قطب اقتصادی کشور است سال‌هاست خود درگیر چالش‌های زیادی است. عمده چالش‌ها و مشکلات استان زیر ساختی است.

در کنار پنج رودخانه بزرگ و ۶ سدعظیم که ۷۵ درصد مجموع تولید برق آبی در این استان است، شاهدیم که آب شرب در ۷۰۰ روستا از شمال خوزستان وجود ندارد حتی شهرهایی مثل اهواز، آبادان، خرمشهر و شهرستان کارون هنوز مشکل آب شرب دارند.

نبود شبکه فاضلاب و دفع آبهای سطحی

رتبه دوم تولید ناخالص ملی را دارد اما این رتبه ماحصل صنایع مادر و بالادستی ملی است که عمدتا خام فروشی می کنند و شهرک‌های صنعتی خرد استان را رونق نمی دهند و لذا گره ای از بیکاری را باز نکرده و همچنان استان در رتبه دوم بیکاری کشور است.

حدود ۸۵۰ هزار نفر از جمعیت شهر اهواز حاشیه نشین هستند و این معنی اش این است که افراد فقیرتر و ناتوان در دسترسی به خدمات بیشتری در شهر اهواز زندگی می کنند.

بیش از ۷۵ درصد گاز و نفت کور از خوزستان تامین می شود اما استان خوزستان و کلان شهر اهواز جز آلوده ترین شهرهای کشور اشت و متاسفانه منبع آن عمدتا صنایع هستند. به جز فلرهای نفتی، صنایعی نیز نقش بسیار مهمی در آلودگی هوا دارند. پتروشیمی‌ها، پالایشگاه‌ها، نیروگاه‌های حرارتی، صنایع فلزی، صنایع نیشکر و بسیاری صنایع دیگر در این زمینه نقش دارند.

از تعداد کلی ۱۹۶۸ واحد تولیدی در شهرک‌های صنعتی استان، ۴۵۳ واحد به طور کامل غیرفعال هستند.این آمار نگران‌کننده است و نشان می‌دهد که تقریباً یک چهارم واحدهای صنعتی در شهرک‌های صنعتی خوزستان قادر به فعالیت و تولید نیستند وبیش از یک سوم واحدهای تولیدی در شهرک‌های صنعتی خوزستان با ظرفیت کاری کمتر از ۳۰ درصد عمل می‌کنند.

به دلایل بالا مهاجرت متخصصین و دانشگاهیان در استان یک مشکل مهم تبدیل شده و از طرفی برای افزایش خدمات رفاهی اقشار متخصص برنامه ریزی درستی انجام نشده است.
و.....

راهکارها

۱.تجربه حداقل دو دهه تکرار این مشکلات نشان می دهد که مشکل اصلی نبود منابع نیست بلکه فقدان برنامه ریزی موثر و ناهماهنگی بین بخشی داخل استان بر کمبود منابع اولویت دارد.

۲.بسیج ظرفیت های علمی استان برای حل مشکلات به خوبی انجام نشده است (استان دارای ۶۹ مرکز علمی و دانشگاهی و بیش از ۵۵۰۰ عضو هیات علمی است که این شاخص ها با استان اصفهان تقریبا مشابه است)

۳. اتصال درست دانشگاه با صنعت و سیاستگذاری خوب یا فقدان در این حوزه (طبق گزارش پارک علم و فناوری که ۱۳ سال از تاسیس آن میگذرد ۴۱۶ شرکت عضو پارک و ۱۴۱ شرکت دانش بنیان در استان ثبت شده اما چرا در حل مشکلات پیش قدم نیستند؟! این آمار در استان اصفهان ۴۰۰ شرکت است.)

۴.برای ساماندهی وضعیت دانش بنیانها و ارتباط دانشگاه با صنعت لازم است شهرک علمی تحقیقاتی راه اندازی شود(لازم به ذکر است کلنگ این مرکز در سال ۱۴۰۱ زده شده و نیازمند گزارش دهی پیشرفت پروژه است)

۵.استان خوزستان ظرفیت تولیدی بالا مثل لبنیات، خرما، آبزیان و... داراست اما کارایی پایین در فراوری این محصولات باعث شده اشتغالی هم از قبال آنها حاصل نشود.

۶.ساماندهی و رونق کسب و کارهای نو می تواند تا حدی نیاز استان را برطرف کند و سهم کوچکی در اشتغال جوانان داشته باشد.

۷.صنعت توریسم مهمترین راهکار رونق اقتصادی و رشد اشتغال در استان است که هنوز در پیچ و خم کارتابلهای اداری و بروکراسی سازمانی مانده است.

۸.یک راهکار هم توسعه اقتصاد دریا محور (اقتصاد آبی) است (ناظر بر بیانات اخیر رهبر معظم انقلاب) فقط با برنامه ریزی راهبردی می توان از این ظرفیت خدادادی بهره کافی گرفت.

خلاصه استان خوزستان بالاترین ظرفیت تولید و اشتغال را دارد و اگر فقط ۳۰درصد آن‌ را فعال کنیم بیکاری دراستان به شدت کاهش می‌یابد.

پایان پیام/