نسیم حسینی در یادداشتی به شبکه اطلاع رسانی«رهیاب» نوشت: کوکب خانم نام داستانی در کتاب فارسی دوم دبستان بود که توسط محمدرضا انتظاریان به رشته تحریر درآمد. کل ماجرا، روی هم رفته از ۱۲۰ کلمه تجاوز نمی‌کند و هدف آن ستایش و تمجید از فرهنگ ساده‌زیستی با زبانی کودکانه است. بچه‌های ایرانی تا دهه ۹۰ که آموزش‌وپرورش تصمیم به‌حذف قصه از کتاب‌های درسی گرفت، قریب ۳۰ سال کوکب خانم، مادر عباس را زنی پاکیزه و باسلیقه می‌شناختند.

احتمالا خیلی‌ها الان به یاد می‌آورند یک روز عده‌ای سرزده به خانه‌شان آمدند. کوکب خانم بدون اینکه دست‌وپایش را گم کند یا نگران قضاوت دیگران باشد با چیدن نیمرو، نان، کره، ماست و پنیر در سفره بی‌ریای خود از آن‌ها پذیرایی کرد.

 نویسنده قصه کوکب خانم، به تعداد مهمانان ناخوانده اشاره نکرده است، اما در تصویر‌سازی همراه کتاب، علاوه بر خود کوکب خانم و پسرش عباس، می‌توانیم دو زن، یک مرد، پسرکی هم‌سن‌و‌سال عباس و یک طفل صغیر که روی پای مادر نشسته را تشخیص دهیم. یعنی روی هم شش‌نفر و نصفی دور سفره نشسته‌اند و جلویشان علاوه بر نیمرو، دو کاسه بزرگ ماست، دو بشقاب حاوی کره و پنیر و تعدادی نان سنگک دیده می‌شود.

اما در این روزها بلاگرانی در این فضای مجازی صف بسته اند به جای ساده زیستی و سلامت روح و روان به دنبال تغییر ذائقه و مصرف‌گرایی هستند تا مخاطبانشان شریک حسرت بریز و بپاش‌هایشان شوند، بیش از آن‌که نان محلی بر روی سفره باشد به دنبال نان‌های فرانسوی و تحمل گرایی‌اند.

این افراد نه تنها استانداردهای زندگی متوسط و روبه‌بالا را جا به جا کرده اند بلکه روی استانداردهای قشر ضعیف تاثیر می‌گذارند و تجمل را در کوچک‌ترین جزییاتی همانند یک مهمانی وارد زندگی آن‌ها می‌کنند.

بدیهی جلوه‌دادن برخی رفتارهای تجمل‌گرایانه مثل رزرو رستوران‌های مختلف یا آکساسوارهای گرانقیمت با برگزاری مهمانی‌های بزرگ چند_ ده _میلیونی ، معنایی جز خسارت ترویج تجمل‌گرایی و تغییر دائقه ایرانی همچون کوکب خانوم ندارد و اولین تاثیر اجتماعی منفی بلاگرنماهای ایرانی در فضای شبکه‌های اجتماعی «حسرت‌زدگی» است.

روند افزایش تجمل‌گرایی، بنیان خانواده‌ها را متزلزل و آنان را در راه رسیدن به اهداف مقدس با مانع روبه‌رو می‌سازد به‌گونه‌ای که نان‌آور خانواده برای برآوردن توقعات نابه‌جا و غیرعادی و هزینه‌های گزاف تجمل‌گرایی مجبور می‌شود به شغل‌های دوم و سوم رو بیاورد و چه‌بسا در این مسیر گرفتار آسیب‌های اجتماعی و اقتصادی شود و به تأمین درآمد از راه‌های نامشروع مبادرت کند.

در روایتی از رسول اکرم(ص) نقل شده است که فرمودند: «زمانی فرا رسد که دین دیندار سالم نمی‌ماند... اصحاب پرسیدند چه زمانی چنین خواهد شد؟ پیامبر فرمودند:‌ زمانی که زندگی مردم از طریق طبیعی و مشروع اداره نمی‌شود جز اینکه به راه‌های خلاف متوسل شوند...» تجمل‌گرایی و تمایل به مظاهر مادی و دنیوی و چشم و هم‌چشمی‌های نامعقول به قدری در جامعه ما رواج یافته که موجب شده زندگی انسان‌ها از سبک زندگی اسلامی دور شود و به جای آن خوراک، پوشاک، وسایل و فرهنگ‌‌های وارداتی در جامعه نفوذ پیدا کند.

وسایل رفاهی غیرضروری در مقایسه با دیگر تولیدات مورد نیاز جامعه تولید یا واردات چشمگیرتری دارند در نتیجه در پاسخ به تقاضاهای مردم برای خرید این گونه وسایل، سرمایه و ارز فراوانی از کشور خارج می‌شود و به سرمایه‌هایی که غرب به وسیله آنها بر علیه اسلام توطئه می‌کنند افزوده می‌شود.

دشمنان اسلام و مسلمین می‌خواهند با سرگرم‌کردن نیروی جوان و سرمایه‌های عظیم کشور به مدپرستی، تجمل‌گرایی و مصرف‌زدگی آنان را سرگرم سازند تا به فکر مقابله با فرهنگ منحط غرب نیفتند.

انتهای پیام/