به گزارش شبکه اطّلاع‌رسانی «رهیاب»؛ شهید جلیل میرسامی یزدی متولد یکم فروردین ۱۳۴۵، در شهرستان اندیمشک چشم به جهان گشود. پدرش محمدعلی و مادرش خدیجه نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. سی و یکم شهریور ۱۳۶۰، در دهلاویه بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. پیکر وی را در زادگاهش به خاک سپردند.

متن وصیت‌نامه شهید جلیل میرسامی یزدی:

با درود به رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران و سلام، به شهیدان به خون غلتان صدر اسلام.

ما همه مکلفیم در جنگ اخیر که بین حق و باطل ایجاد شده شرکت کنیم. حتی اگر به کشته‌شدنمان منجر شود.

حق را بگوئید حتی اگر که به ضررتان باشد. همانا در قرآن آمده است «من صارع الحق صرعه» هرکس که با حق درآویزد حق او را به خاک می‌افکند.

پس ما چرا نباید آیه‌های قرآنی را در عمل انجام دهیم؟ پس ای پدران و مادران که سد شده‌اید برای فرزندانتان، چرا نمی‌گذارید که فرزندانتان به جبهه‌ها رفته و از جمهوری اسلامی دفاع کنند؟ فرزندانی که شهادت را می‌طلبند و در راه خدا جهاد می‌کنند. واعتصموا بحبل الله جمیعاً ولا تفرقوا.

نکته کوچکی برای گروهک‌ها

 شما با ترور اشخاص و انفجارهایی که انجام می‌دهید، نفاق‌هایی که در سراسر شهرها می‌زنید. آیا می‌دانید که فردایی هم هست و آیا می‌دانید که زمین هم شکفته می‌شود و دیگر قدرتی برای نفاق ندارید؟ آیا می‌دانید همان کسانی را که ترور کرده‌اید، از خاک برمی‌خیزند و شما جواب خدا را باید بدهید؟

سخنی با برادرانم و خواهرم

 برادران عزیزم محمدرضا و حسین هر بدی که از من سرزده ببخشید و توفیق ظهور حضرت مهدی (ع) را خواستار باشیم و خواهر عزیزم همیشه کاری کن که زینب‌وار باشی. از برادران عزیزم ضیائی، نصیرپور، عباس عیدی، حجت قریشی، فردچیان، ساجد، شاه‌حسینی، خیری پور و دیگر بـرادران هر چه بدی کرده‌ام مرا ببخشید.

پدر و مادرم صبور باشید

 پدر و مادر عزیزم تا آنجا که می‌توانید صبر و شکیبائی داشته باشید و درد و رنج‌ها را بیشتر تحمل کنید و تا آخر که عمر گران‌مایه‌ایی که دارید با خوشی، صبر و سلامت باشید.

وحدت کلمه را حفظ کنید

 پیام کوچکی برای مردم محروم و مستضعفم می‌فرستم هر چند که من هنوز لیاقت آن را ندارم و آن حفظ وحدت کلمه است و با این ترورها و انفجارها هیچ هراسی نداشته باشید و صفوف خود را هر چه منسجم‌تر کنید و به سخنان امام گوش فرادهید.

نمی‌خواهم حق‌الناسی گردنم باشد

 مقدار ۳ تیر «ژ ۳» به برادر حسین باقرزاده بدهکار هستم. لباس‌هایم را به کسانی بدهید که لباس لازم دارند و کتاب‌هایم را به کسانی بدهید که دوست دارند کتاب بخوانند.

انتهای خبر/