به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی«رهیاب»؛ شهید جهانگیر حیاتیان هندیجانی چهارم فروردین ۱۳۴۳، در شهرستان هندیجان به دنیا آمد. پدرش حبیب و مادرش عدیله نام داشت. دانش‌آموز دوم متوسطه بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. پنجم مهر ۱۳۶۰، در محور آبادان - بندرماهشهر بر اثر اصابت گلوله، شهید شد. مزار او در زادگاهش قرار دارد.

متن وصیت‌نامه شهید جهانگیر حیاتیان هندیجانی:

با درود بیکران به رهبر کبیر انقلاب و سلام بر شهیدان که در جبهه‌ها حسین‌گونه جنگیدند و شهید شدند و سلام بر پیکارکنندگان در راه اسلام و سلام بر پیروان خط امام و سلام بر ملت شهیدپرور ایران.

پدران و مادران با شما سخن می‌گویم که جلوی فرزندانتان را بگیرید و نگذارید به دست گروه‌های آمریکایی بیفتند و به آن‌ها بگویید که هیچ مکتبی بهتر از مکتب اسلام نیست و هیچ رسالتی بهتر از رسالت خدا و پیامبرانش نیست. سخن دیگرم این است که به شما ملت ایران نصیحت می‌کنم که امام را تنها نگذارید و به گروهک‌ها نصیحت می‌کنم، از این کارهای غیرانسانی و ترور شخصیت‌های مکتبی دست بردارند و این را بدانند که هیچ لشکری نمی‌تواند در برابر شکوه الله مقاومت کند.

برادران و خواهران من بدانید که من آگاهانه در این راه قدم نهاده‌ام. ما در عصری زندگی می‌کنیم که ظلم سراسر جهان را فراگرفته، ما باید خون بدهیم. آن‌قدر کشته بدهیم تا اسلام عزیز با ظهور مهدی(عج) پیروز شود و قسط و عدل الهی در سایه توحید برقرار گردد. ای کاش میلیون‌ها جان داشتم و فدای اسلام و قرآن می‌کردم.

من در زندگی آرزوی زیارت امام امت و همچنین زیارت ولی‌عصر(عج) را داشتم و اگر مردم می‌دانم که اگر مورد رحمت خداوند قرار بگیرم می‌توانم اولیاالله را زیارت نمایم. دعایم کنید تا مرا ببخشد و مورد رحمت و عفو خود قرار دهد.

وصیتم به پدر و مادر و خویشاوندانم این است که هیچ‌کدام از شما حق ندارد به اسلام و امام و سپاه توهین کند. پدر و مادر عزیزم برایم گریه نکنید مگر نمی‌دانید که من بر چه صحرایی پا گذاشتم. پای من روی شن‌های داغ کربلاست؛ پس برای چه گریه می‌کنی برای کسی که می‌خواهد اسلام را با خون خود آبیاری کند و حسین را یاری کند. پس من این راه را انتخاب کردم تا به اینجا برسم و شهید شوم.

انتهای خبر/