به گزارش شبکه اطّلاع‌رسانی «رهیاب»؛ شهید مندنی حیدری در سوم آذر ۱۳۳۹، در روستای غرابی علیا از توابع شهرستان هندیجان به دنیا آمد. پدرش محمد و مادرش صبیحه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. معلم بود. سال ۱۳۶۰ ازدواج کرد و صاحب یک دختر شد. از سوی سپاه پاسداران در جبهه حضور یافت. بیست و ششم تیر ۱۳۶۱، در کوشک بر اثر اصابت ترکش گلوله توپ به سینه و شکم، شهید شد. پیکر او را در شهرستان زادگاهش به خاک سپردند.

متن وصیت‌نامه شهید مندنی حیدری: 

شهادت هدیه‌ای است الهی برای انسان‌هایی که لایق آن باشند. شهادت یک افتخار است نه یک اتفاق. شهید انتخاب می‌کند، شهید آزمایش می‌شود و امتحان می‌دهد. خدای تبارک و تعالی به انسان آزادی داده است تا انتخاب کند، رضایت الهی را یا رضایت شیطان، سعادت یا هلاکت و رضایت خداوندی یا غضب خدا.

 خدایا شهادتم را که در راه اسلام و قرآن است بپذیر

شهادت در راه خدا یا مردن در بستر. مسلمین بدانند و به همه بگویند اجباری در کار من نبود؛ بلکه با آگاهی کامل و هدف مشخص پای در میدان آزمایش می‌نهم و شعار «لا اله الا الله، محمدا رسول‌الله» را به مرحله عمل در می‌آورم. آن‌قدر می‌جنگم تا جانم را فدای او بکنم. خدایا شهادتم را که در راه اسلام و قرآن است بپذیر.

از شما مسلمانان می‌خواهم امام را تنها نگذارید

از شما مسلمانان می‌خواهم امام را تنها نگذارید. این نکته را به پدر و مادرم و خانواده خود توصیه می‌کنم، ما می‌دانیم برای امام و رهبر ما مسئله انقلاب مهم‌ترین مسئله است پس پیرو امام باشید. ما می‌دانیم امام فرزند برومند مجتهد و با باتقوی وقتی از دنیا رفت گریه نکرد و متأثر نشد و می‌فرمود: «از الطاف خفیه الهی بود»، پس بنده حقیر پیش پسر امام چیزی نیستم پس در فقدان من گریه نکنید، لباس سیاه به تن نکنید و فقط مرا ببخشید.
  
  انتهای خبر/