به گزارش شبکه اطلاع‌رسانی «رهیاب»؛ نهم ربیع‌الاول هر سال هجری قمری، مصادف با آغاز امامت خورشید درخشانِ جهانِ بشریّت و مرواریدِ فروزانِ اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، احیاگر معالمِ دین، نابودکننده ظلم و ستم، شوکتِ تجاوزکاران، برقرارکننده حکومت عدل در سراسر جهان، بزرگ منادی توحید و عدالت و وارث راستین پیـامبر اعـظم (ص) و ائمـه معصـومین (ع)، حضرت حجت بن الحسن العسکری، مهدی موعود (عج) است.

و چقدر بوی یاسِ وجودت آشنای مشام‌هاست. از ترنّمِ گلستان نبوی سرچشمه دارد که حضورت را زمزمه می‌کند.

آرام می‌آیی تا نماز وداع، بر پیکر گلی از بوستان امامت بگذاری و یازدهمین ستارهٔ ساکن زمین را به‌سوی آسمانش بدرقه کنی. آسمان، شاهد اندوه اوست. در چشم‌هایش دردی غریب موج می‌زند؛ اما زمین از حجت خالی نمی‌ماند.

ای پدر آدمیان بنشین بر منبر آسمان تا با تبسم اندیشه‌هایت، افق‌های دوردست روشن شوند. بگذار واقعیت شفاف حضورت را تن‌پوش دریاها کنند تا زمین وجودمان از تو سیراب شود، حقیقت تو را مهر بر بی‌کران آبی کنند. چه برازنده است ردای امامت بر قامت او. عظمت مردانه این کودک کائنات را به تسبیح می‌آورد.

بر شاخسار امامت، شاخه یاسی روییده است تا کودکانه، عالمی را با عطر حضورش مست کند و عرشیان را به تماشای دل‌های عاشق در عالم انتظارش بنشاند.

اینک، پنجره‌های مه‌گرفته سامرا، با نَفَس‌های ولایتت تب نور گرفته است و تلألؤ نگاهت، اضطراب دل‌های شکسته را از آینه زمان می‌شوید.

نیست. جمعه‌ها با شوق آمدنت، با گل‌واژه‌های ندبه و سمات آذین شده‌اند تا عطش انتظار را با رحمت‌های بی‌منتهای الهی سیراب کنند.

ای انتظار سبز! بیا تا خورشید از بلندی شانه‌هایت طلوع کند و اشک‌های شوق از دامن بغض‌های فروخورده شکوفا شوند ای ضامن امنیت زمین، زیر سقف آسمان! بیا که تیر فراق تا استخوانِ صبر رسیده است.

امروز مرغ خیالمان به هوای تو سمت سامرا پر می‌زند، در خانه پدری‌ات، یا کریمِ دلمان هوای امامتت را می‌کند.

در روزِ تماشاییِ سامرا، قنوت دست‌هایمان زمزمه عجِّلْ ظهورک دارد و مسیحای دل نوای یا اباالغوث.

امروز فرشتگان مشتاقانه بال‌وپر می‌زنند و از آسمان لحظه‌به‌لحظه به زمین فرود می‌آیند و در خدمت حجت ثانـی عشر حاضر می‌شوند.

کوه و باغ و دشت و دَمَنْ نجوای ادرکنی یا اباصالح المهدی دارند؛ چرا که روزِ «جای الحـق»، روز دینِ حق، روزِ ربیع آرزوها و غدیـر دوم شیعـه فرارسیده است.

آری نهم ربیع روز پویندگان توحید است، روز عهد بستن پای امامت تو! روز تکرارِ بعثت پیامبران، روز تداعی لبخند اهل‌بیت و روز بیداری قدم‌های بشر!

ای موعود کعبه!

ای منجی دل‌ها!

ای گمشده در کوچه‌های غفلت دلِ ما!

ای حاضروناظر به اعمال منتظران!

ای مروه، صفا، زمزم، مناو کربلا در انتظارِ آمدنت!

برایت سبد سبد گل‌واژه‌های بهاری تصدّق نامت آوردیم؛ تویی که آبشار ملکوتی رحمت را در رگ‌های آفرینش جاری کرده‌ای. امروز دنیا مسرور از بزرگیِ نام تو در پوست خود نمی‌گنجد و اینک، روزنه‌هایی از پسِ خاموشی قلبمان، روشنای ظهورت را سوسو می‌زند.

اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی حُجَّتَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی حُجَّتَکَ ضَلَلْتُ عَنْ دِینِی

تویی که پرده‌نشین حجاب‌های ما شده‌ای، حنجره‌های زخمی ما را جز دعای فرجت درمانی

ای یوسف کنعانی زهرا! امشب شیعیان و منتظرانِ واقعی‌ات پرچم «هل من معین» آل علی (ع) را برافراشته و کبوتر قلبِ دلدادگان قبله ایمان با دسته‌گل‌هایی از جنس صلوات به سرزمین " سرّ من رأی " پرواز می‌کنند و اجابتِ سبز دعایشان این است: ای آخرین ذخیره پروردگار ظهور کن.

تو مشعری تو مِنایی، تو زمزمی تو صفایی

تو رمز آب حیاتی، خدا کند که بیایی

انتهای خبر/