شهید عبدالعظیم نداف‌پور در یکم خرداد ۱۳۳۴، در شهرستان دزفول چشم به جهان گشود. پدرش عزیز، در سازمان آب و برق کار می‌کرد و مادرش طاهره نام داشت. تا پایان دوره کاردانی درس خواند. کارمند سازمان آموزش و پرورش بود. سال ۱۳۶۱ ازدواج کرد و صاحب یک پسر و دو دختر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیست و چهارم اردیبهشت ۱۳۶۵، بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر وی را در بهشت علی زادگاهش به خاک سپردند. 
متن وصیت‌نامه شهید عبدالعظیم نداف‌پور: 
بسم ا... الذی لا ارجو الا فضله و لا یخشی الا عدله و لا اعتمد الا قوله ولا یمسک الا بحبله یک استجیر یا ذالعفو و الرضوان
به نام خدایی که جز فزونی بخشش او امیدوار نیستم و جز از عدل او بیم ندارم و جز به کتابش اعتماد ندارم و جز به رشته توحیدش چنگ نمی‌زنم به تو پناه می‌آورم ای دارای گذشت و خشنودی، حمد و سپاس بر خداوندی که هستی را خلق کرد و درود بر پیامبرانی که برای ارشاد و تذکردادن به انسان‌ها و نجاتشان از منجلاب پستی و شرک مبعوث شده‌اند.
پدر و مادر، برادران و خواهران و دوستان عزیزم مگر نه این است که همه ما باید دیر یا زود از این جهان مادی به جهان ابدی رهسپار شویم. پس با کوله باری پر به آن دیار شتافته و در راهش بمیریم. پس تقوا پیشه کنید و انفاق کنید که رسم پیامبران و امامان است. مبادا قلب امام را ناراحت کنید. اگر این کار را بکنید در روز قیامت در پیشگاه عدل الهی از شما شکایت خواهم کرد.
این را تأکید می‌کنم که فقط و فقط به خاطر ایمان و عقیده‌ام به دفاع مقدس برخاسته‌ام. من به وحدانیت خداوند بزرگ ایمان و یقین دارم و مکتبم اسلام و کتابم قرآن و از منتظران امام مهدی «عج» بوده و از نائب بر حقش امام امت تقلید می‌نمودم. 
خداوندا! در این لحظات آخر مدد فرما که در هنگام نبرد همیشه به فکر و یاد تو باشیم. پاهایمان را استوار و گام‌هایمان را مؤثر برداریم. در آخر از پدر و مادر و همسر و خواهران و برادران پوزش می‌طلبم و امید گذشت دارم. از فرزندانم به نحو احسن نگهداری نموده و اسلامی تربیت کنید. هنگامی که بزرگ شدند به آن‌ها بفهمانید که پدرشان در چه راهی گام برداشته و برای چه هدفی جان خویش را در طبق اخلاص گذاشت.